Pokémon: een ziekte dat waaide vanuit Tokyo tot andere delen van de wereld.
Gameboys werden in 1995 besmet en in 1996 waren de Gameboys in Amerika ook al geïnfecteerd. Daarna kwamen uitzendingen op een of ander onbekend kanaal genaamd, WB11, en later op Cartoon Network. Ieder in het-jaar-van-1999-kind moest (uit eigen wil) pokémon kaarten aka ‘Pokémon Trading Card Game’ sparen. In 2002 was Gameboy Advance verplicht om spelletjes te verkopen aan derden. Nintendo 64 en Nintendo Gamecube werden ook gedwongen. Deze werden verkocht in speelgoedwinkels zoals Toys-r-us en Bart Smit.
Er zijn 3 types mensen die met Pokémon te maken hebben (gehad):
1. Pokémon-freaks (normale mensen)
2. Pokémon-haters (mensen met een rotjeugd)
3. Non-gamers (mensen die hekel hebben aan verslavingen en neurds)
Nu, 13 jaar later, is er vast een middel uitgevonden, want pokémon is niet meer zo’n hit als in het vroegere tijden. Ook ik moest afkicken.. ik geef toe, het was pijnlijk om het los te laten. Zelfs kreeg ik tranen in m’n ogen omdat ik geen kaarten ‘mocht’ sparen, alleen maar omdat ik eindelijk volwassen werd..
