Twitter. Een succesvolle maar doelloze website vol met doelloze mensen die doelloos hun doelloze privé-leven op het doelloze Internet plaatsen.
je hebt twee soorten Twitteraars; het eerste groep hoort bij de mensen die van aandacht houden. ”Ik heb een nieuwe iPhone!” of ” Ik lak mijn nagels nu; Roze met wit!” of ”ik kijk nu naar Will&Grace. Wat is dit een droevige serie geworden *sniksnik*”
Weetje, niemand geeft hier een vuck aan. Je showt aan mensen hoe interessant je leven welniet is. NOT!
Hoe dan ook, het maakt niet uit wie de aandacht-schenker is aan de doellozer. Wie wilt nou horen dat je je neus peutert, je hond een flying kick hebt gegeven, je met je broertje ruzie hebt vanwege WII of dat je je kont aan het krabben bent? Hoor ik daar een ik? Vuck you! Jij behoort tot de andere groep, namelijk de Twitteraar die continu overal en alles moet weten wat er rondom je omgeving gebeurt. Je bent gewoon een nOOker ( nOOb + stalker) en bezig met je virtuele leventje waardoor je vergeet dat je eigenlijk .. wel leeft.. Nou ja, soort ”leven”. Dat doellozen een Twitter hebben betekent niet dat jij dat ook zal moeten. Twitter overleeft dankzij doellozen zoals jij.
Na al dit negatiefe gedoe zal ik oprecht eerlijk zijn over het positiviteit van Twitter: Er is nog een exclusieve groep, namelijk de zakelijke Twitteraars die volgers (lees: fans) hebben en hen eigen reclame ”aanbieden”, zoals Snoop Dogg en Marco Borsato (alhoewel Marco toch meer naar het eerste groep begint op te schuiven).
