Categories
Binnenland & buitenland Religie & cultuur

De BNN uitzending: ‘Een gevecht tussen God en Allah in de boksring’ een aanval jegens Islam of vrijheid van meningsuiting?


Filemon Wesselink

De afgelopen twee dagen ontstond er commotie rondom de uitzending genaamd: ‘Een gevecht tussen God en Allah in de boksring’ die zou worden uitgezonden door het BNN-programma De Week van Filemon. Op maandagavond werd namelijk een grap met een vechtende God en Allah niet uigezonden in het satirische programma Neonletters van de AVRO. Er werden twee argumenten naar voren gehaald namelijk dat het enerzijds niet grappig genoeg was en anderzijds dat het voor opschudding zou kunnen zorgen, met de Deense spotprenten die in 2005 in de krant Jyllands-Posten werden gepubliceerd, ogenschijnlijk nog in het hoofd gegrift.

Desalniettemin zou de uitzending van De Week van Filemon, waarin een gevecht tussen God en Allah zou plaatsvinden wel gewoon uitgezonden worden op dinsdagavond 20 maart om 21.50 uur. Filemon liet zelf nog weten dat dit prima moet kunnen en hij wist zich gesteund door door Groen-Links-politicus Tofik Dibi, de afgelopen tijd toch al een controversieel figuur, naar aanleiding van de lancering van zijn ‘Final Fatwa’. Dibi legde in de uitzending uit wat wel en niet als aanstootgevend ervaren zou kunnen worden en gaf aan dat moslims ook gewoon mensen zijn die tegen een stootje, spot en satire kunnen maar plaatste daarbij wel de kanttekening dat er altijd gekken zijn die alles aangrijpen om bedreigingen te uiten. En dit kan allemaal in de context worden gezien van de Neerlandse nuchterheid: ‘het moet vooral leuk blijven’.

Het lijkt enigszins op een contradictio in terminis waarbij aan de ene kant rekening wordt gehouden met eventuele gevoelens van mensen wat tot opschudding kan leiden maar aan de andere kant moeten deze zelfde mensen ook tegen een stootje kunnen en ook gewoon houden van satire.

En het kan dan ook geen toeval genoemd worden dat deze mensen moslims zijn die het Islamitisch credo aanhangen en Allah erkennen als de Enige God die het recht heeft aanbeden te worden. En zij hebben de Qur’an als een van de Goddelijke Bronnen geadopteerd. En deze Qur’an verhaalt het volgende:

En indien gij hen ondervraagt, zullen zij beslist zeggen: “Wij spraken slechts ijdellijk (onder elkander) en vermaakten ons.” Zeg: “Was het over Allah en Zijn tekenen en Zijn boodschapper dat gij spotte?” “Biedt geen verontschuldiging aan. Gij hebt, na te hebben geloofd, verworpen. Als Wij een deel uwer vergeven, zullen Wij een ander deel uwer straffen, omdat zij schuldig waren (9:65-66).

Maar dan kunnen de mensen stellen dat zij zich beroepen op de vrijheid van meningsuiting. En juist dit concept leidt ertoe dat men deze enkel gebruikt wanneer het hem soelaas biedt ongeacht of anderen hierdoor gekwetst worden. Islam drijft de mensen ertoe om een woord van waarheid te spreken en zich uit te spreken tegen onreachtvaardigheid. En het is niet de zogenaamde vrijheid van meningsuiting die de moslims hiertoe drijft maar het concept van het gebieden van het goede en het verbieden van het kwade. Dit is een van de eigenschappen, naast het geloof in Allah, van deze nobele ummah:

‘’ Gij (Moslims) zijt het beste volk dat voor de mensheid (ter lering) is verwekt; gij gebiedt wat goed is, verbiedt wat kwaad is en gelooft in Allah. En, indien de mensen van het Boek hadden geloofd, zou het zeker beter voor hen zijn geweest. Sommigen hunner zijn gelovigen, maar de meesten hunner zijn overtreders’’ (3:110)

Dit is de drijfveer voor de moslims om zich uit te spreken tegen onrechtvaardigheid, verwerpelijkheid en onderdrukking ongeacht of zij leven in het Westen of in de moslimwereld. Heden ten dage zien we wereldwijd hoe moslims zich verzamelen en met een stem een woord van waarheid spreken jegens de tirannieke heersers, in navolging van de volgende overlevering:

De beste Jihad is het woord van waarheid spreken tegen een tiranniek heerser’’ (ibn Maajah, Abu Dawud en Al Tirmidhi)

Het zorgt ervoor dat mensen een gevoel van veiligheid hebben en beschermd worden doordat mensen zullen opstaan en zich uit zullen spreken tegen onrechtvaardigheid in tegenstelling tot de passieve houding die de individualistische kapitalitische ideologie propageert waarbij eigen belang de maatstaf is.

Bovendien is een van de belangrijkste redenen van het Westen om de profeet sallAllahoe ‘alayhi wa sallam te bespotten, de Qur’an te onteren en Allah te bespotten, de afwezigheid van een Islamitische Staat waarbij de leider fungeert als schild:

Voorwaar, de Imam is als een schild, van waarachter jullie vechten en door wie jullie beschermd worden. (Imam Moeslim)

Hun vrees is hierdoor ook verwijderd zoals de profeet sallAllahoe ‘alayhi wa sallam aanhaalt in een hadith:

”De volkeren staan op het punt om elkaar uit te nodigen om jullie aan te vallen, net zoals de mensen elkaar uitnodigen om van een schaal te eten.” Iemand vroeg: ”Komt dat omdat wij dan met z’n weinigen zullen zijn?” Hij zei: ”Nee, jullie zullen met z’n velen zijn, maar jullie zullen zoals het schuim en het afval van de zee zijn. En Allah zal waarlijk uit de borst van jullie vijanden de vrees voor jullie verwijderen, en Allah zal waarlijk al-wahn in jullie harten werpen.” Iemand vroeg: ”O Boodschapper van Allah ! Wat is al-wahn ?” Hij zei: ”Liefde voor het wereldse leven en een afkeer van de dood.” (Overgeleverd door Ahmad en Aboe Daawoed)

Een voorbeeld om aan te tonen dat zelfs in de nadagen van de Ottomaanse Khilafah toen deze werd afgeschilderd als ‘Sick Man of Europe’ er in de aanwezigheid van een leider voor de moslims, vrees was van de kuffaar om de religie van de moslims te bespotten. In 1913 overpeinsde de Engelse auteur George Bernard Shaw om een boek te schrijven tegen de profeet Mohammad sallAllahoe ‘alayhi wa sallam. Maar het bestaan van de Khilafah was al een een waarschuwing op zich om de overpeinzing niet om te zetten in een idee en het idee niet op te volgen met een daad.

In zijn dagboek van 1913 schrijft Shaw:

‘I had long desired to dramatise the life of Mahomet. But the possibility of a protest from the Turkish Ambassador – or the fear of it – causing the Lord Chamberlain to refuse to license such a play, deterred me.’ [Hesketh Pearson’s biography of George Bernard Shaw]

Dit toont aan dat de eer van de moslims enkel en alleen kan worden beschermd in de Khilafah waarin de vijanden van Islam er geen moment aan zullen denken om de Islam aan te vallen en als zij dit toch doen zullen zij de takbeers van het leger van de moslims van een grote afstand horen.

Wa aakhiroe da3waana anil hamdoe lillaahi rabbil 3aalamien,

Kamal Qataadah

[ad#468×60 banner]

Leave a Reply

Your email address will not be published.